Όλοι πάνω στη Μητέρα Γη είμαστε άνθρωποι που βιώνουμε , νιώθουμε, ονειρευόμαστε τα ίδια, συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο, η μόνη διαφορά των ανθρώπων είναι ο χρόνος. Ο καθένας έχει το δικό του χρονόμετρο, όλα τα βιώματα, όλες οι  αλλαγες είναι προγραμματισμενα τη συγκεκριμένη στιγμη, μέρα,ώρα,λεπτό κλπ . Έχουμε έρθει στη γη για να μάθουμε μέσα από τις δυσκολίες να είμαστε δυνατοί, να μην επηρεαζόμαστε από τα αρνητικά, που είναι μια δύσκολη διαδικασία επιβίωσης. Μόνο όταν περάσεις τα δύσκολα καταλαβαίνεις πόσο δυνατός ήσουν. Οι ανθρωποι έχουμε μεγάλο μίσος μέσα μας, εμείς οι ίδοι δημιουργουμε έναν κοσμο κακό, με τις κακές επιλογές μας, τον εγωισμο, την υπερηφάνεια, την ζήλεια, τα ταγαλακια που έλεγε και ο πατέρας Παϊσιος. Αφού αλλάξουμε πρώτα μέσα μας ,σαν προσωπικότητες, σαν όντότητες και αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον, μάθουμε τον σεβασμό. Τότε ο κόσμος θα αλλάξει και θα γίνει καλύτερος κόσμος.
Ίσως να υπάρχει η μεταθάνατον ζωή,  να υπάρχει Θεός , βρισκόμαστε στην άγνοια, μόνο όσοι Τον νιώθουν, Τον βιώνουν τότε καταλαβαίνουν και γνωρίζουν.  Η μόνη αλήθεια είναι η αγάπη, που η αγάπη είναι μια αρμονία, ένα σταθερό τέμπο μιας μελωδίας, η ισορποπία μιας μπαλαρίνας κλπ. Σκεφτείτε πόσο κόπο κάνανε κάποιοι, πόση δουλειά χρειάστηκε για να να φτάσουν στην τελειοτητα, έτσι και η αγάπη χρειάζετε πόλυ δουλειά και υπομονή. Για να αποκτήσεις μια ήρεμη ζωή χρεάζεσαι ένα σταθερό τέμπο.

Αντρα μου, πάει. Το θρυλικό τραγούδι των Ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας για τους ξενιτεμένους στα ορυχεία της Γερμανίας...

Η διασκευή που καναμε στην εκδήλωση της ΟΓΕ στην Αρτάκη